Ridders nodig…
De mannen van Draadstaal hadden voor een van hun sketches ridders nodig. Daar werden mij man Ruud en Arto, een van zijn vrienden, voor gevraagd. Dus op een woensdag heel vroeg reden we naar Amsterdam.
In een manege verzamelden alle crew-leden en de acteurs zich voor een kop koffie en een ontbijt. We mochten mee eten, de plannen voor de dag werden doorgenomen en daarna vertrok iedereen naar een dichtbij gelegen recreatieterrein. Een busje met camera’s, rails en allerlei technische attributen en een ander vracht-busje met allerlei verkleeddozen, kisten en rekken vol met kleding. In onze auto lagen de twee harnassen en omdat het regende, konden mijn twee ridders zich omkleden in die laatste bus. Ridders kunnen hun harnas niet zelf aankrijgen, daarom hadden ze in de middeleeuwen altijd pages en schildknechten om zich heen lopen. Dat was ik nu dus.
Nadat alle veters, riempjes en stukken ijzer vastzaten, liepen we naar de opnameplek tussen de bomen en struiken. Erg interessant om al die onderdelen te zien staan voor de opname. Een rails op de grond om de camera overeen te laten meedraaien, een (dode) boom was vastgezet aan een ander boom, zodat het bos meer gevuld leek. Er werden wat tests gedaan met shots voor een overzicht en daarna mochten mijn ridders met elkaar in gevecht gaan. Ze moesten vooral onherkenbaar blijven, wat vrij makkelijk is doordat ze in gevecht altijd de klep van hun helm dichtdoen. Meerdere keren werd er gefilmd, stop geroepen en nog een opname gemaakt. Ik moest wel lachen toen ze de eerste keer te zacht “STOP!” riepen en de vechtende ridders dit niet hoorden. Hehehe, iets met veel herrie en oren die onder helmen zitten.
Op een gegeven moment kwam er ook een hond het terrein opgerend. Die was ook nodig voor de scene en moest bijna poepen. Dus iedereen in volle verwachting kijkend naar een hond, die rondjes liep in het bos en zocht naar een plekje… en ja hoor, daar kwam het… de drol. Hahahaha! Hij werd gefilmd en de drol werd ook nog apart gefilmd met een close-up.
De opnameleider was tevreden, de shots van de vechtende ridders stonden erop en nu moesten die twee nog eenmaal vechten en dan naar links draaien, waar dan iemand zou gaan staan. Daar zou de scene achter geplakt worden met het gesprek. Vandaar dus het omdraaien en de klep van de helm openmaken. Maar eerst wilde Dennis van der Ven op de foto met de ridders, want dat had hij natuurlijk nog nooit gedaan…
Tijd voor de wisseltruc: mijn ridders moesten uit hun harnas geholpen worden en nu kregen de acteurs van draadstaal een deel van het harnas aan. Uit de verkleedbus kwamen een paar oude truien en daarna gingen stukken harnas daaroverheen aan. Ze piepten over het gewicht, over hoe strak het zat en hoe je daarin moest bewegen. Ik maakte de bovenarmstukken vast en maakte geintjes over de dunne armpjes, te dun voor het harnas. Ik was gewoon lekker vervelend, zoals ik eigenlijk altijd doe. Dus algauw liepen de twee Draadstaalridders over het zand, grappig gezicht, omdat ze alleen maar de bovenste helft aanhadden en dan niet eens het onderarmen, want die konden nergens aan vast geveterd worden.
De mannen vonden het erg gaaf om met de zwaarden te mogen rondzwaaien en na een paar oefeningen werd de rest opgenomen, met name het gesprek met de baas van de poepende hond, Jeroen van Koningsbrugge. Dit was eigenlijk best snel klaar en ik vond het vooral grappig dat hij aldoor met een paraplu moest rondlopen, anders werd de pruik nat. Wie was hier nou eigenlijk de homo?
Het resultaat van het geheel kunnen jullie hieronder zien. Het is uitgezonden op 3 december 2018 en voor die tijd moesten we gewoon afwachten wat het was geworden. Natuurlijk hadden we alle stukken tekst wel gehoord, dus we wisten wel wat het idee zou worden.
De hele crew en acteurs gingen al gauw na deze opnames door naar de volgende opnameplek voor nog meer Draadstaalsketches. Ik heb erg genoten om een keer een stukje van zo’n opnamedag mee te mogen maken.