Nienke
Naast juf en coach ben ik moeder van 3 prachtige zonen, alle drie jonge mannen en ik ben nu meer dan 25 jaar getrouwd met Ruud.
Na het VWO ben ik de PABO gaan doen. Na alle ervaringen die ik opdeed met 3 keer per week oppassen en het meegaan met kinderkampen had ik mijn beroep gevonden: leerkracht in het basisonderwijs.
Vanaf 1992 sta ik voor de klas. Elk jaar deed ik wel iets extra’s, zoals een opleiding tot intern begeleider of een specialisatie van drama in het onderwijs. Omdat ik na een paar jaar met kleine kinderen thuis weer behoefte kreeg om nieuwe dingen te leren, heb ik eerst weer een thuisstudie gedaan: ik heb de Noorse taal geleerd. Maar ik wilde meer leren, ik wilde mezelf uitdagen en ik kwam erachter het volgende:
Ik wil graag meer betekenen voor de mensen om mij heen.
Heel bewust ben ik toen op zoek gegaan 
naar mogelijkheden om extra opleidingen te gaan doen, gericht op het begeleiden van anderen. Dit bijvoorbeeld door het maken van video-opnames, het voeren van gesprekken of op andere manieren. Uiteindelijk werd het een coachingsopleiding.
Ik heb tijdens de coachstudie ook gewerkt aan mijn persoonlijke groei. Natuurlijk deed ik ook allerlei ervaringen op in de praktijk. De ontwikkeling tot coach heeft ervoor gezorgd, dat ik nu sterker en gelukkiger in het leven sta.
Het heeft me nog meer doen beseffen, dat je je eigen leven maakt, dat jij en ik verantwoordelijk zijn voor ons eigen geluk!
Hoi Fieke,
Wat een ellende hè die breuken.
Ik ben 27 maart geopereerd. 3 breuken en een los stukje tuberculum majus na een val met skiën.
Plaat in mijn arm gezet met 9 schroeven.
Fysiotherapie gehad en nu nog maar nu 1 X per maand.
Prognose voor mij was 60% herstel.
Maar nu, 8,5 maanden verder, zit ik op 90%.
In maart terug naar trauma arts. Hij schat in dat ik dan de 99% aantik.
Dus weet je: het lijkt en is nu erg, maar lees mijn verhaal en dan zie je dat het allemaal goed kan komen.
Werk sinds september weer 100% en dat gaat uitstekend.
Ik wens je een goed herstel toe.
Tanja
Hoi Nienke,
Tsjonge ik schrik me rot na het lezen van jouw schouderverhaal. En ook de reakties van de andere pechvogels liegen er niet om: herstel duurt veel langer dan 6-8 weken…..Vandaar dat de SEH-arts zo terughoudend en vaag reageerde toen ik vroeg of ik na 8 weken weer zou kunnen paardrijden!
4 Dagen geleden ben ik van mijn paard gevallen en vol op mijn schouder terecht gekomen. In mijn bovenarm zitten meerdere breuken, maar de botstukken staan wel goed t.o.v. elkaar. Mijn arm heb ik in een sling en ik slik o.a. morfine tegen de pijn. Volgende week woensdag moet ik voor het eerst naar de chirurg. Wat een ellende. Mijn huis wordt steeds viezer, de was blijft liggen, het avondeten wat mijn man heel lief probeert te koken smaakt nergens naar. En ik maak me zorgen over mijn 2 paarden….ik moet de zorg voor hen, inclusief het berijden van ze, uit handen geven en dat vind ik het allermoeilijkste aan dit hele verhaal.
Bente
Haai Bente, wat naar om te lezen, dat ook jij je bovenarm op meerdere plekken hebt gebroken. Heel goed, dat jouw SEH-arts vaag antwoordde over het herstel. Dat vond ik zelf het lastigste, dat ik “na 8 weken al een heel eind was“, zoals de dokter bij de 2e afspraak in het ziekenhuis zei. Daar ben ik mezelf zo vreselijk door tegen gekomen. Voor jou wens ik je heel veel succes toe met alles wat je nu tegenkomt en wat er nu even niet gaat. Vooral je paarden aan de zorgen van een ander overlaten… Sterkte!
Liefs van Nienke
Hoi Bente,
Ik lees net je verhaal. Ja het is een erg vervelende blessure.
Moet je wel geopereerd worden?
De een herstelt sneller dan de ander.
Ik zag er ook enorm tegenop maar mijn herstel gaat rdelijk vlot.
Hou je haaks en veel beterschap.
En laat vooral de zorg voor je paarden aan anderen over hoe lastig dat ook is.
Tanja
Wow, wat leef ik met je mee, zat in een zelfde soort pakket. Lees mijn bericht als het geplaatst wordt, veel sterkte met de revalidatie, lieve groetjes, Miriam