Na twee jaar…
Vandaag 2 jaar geleden ging ik onderuit, viel achterover en brak daarbij mijn bovenarm/schouder (mijn avontuur). Een lange periode van herstel begon, met heel veel ups en downs, met elke dag een overwinning en natuurlijk ook regelmatig met momenten, dat ik mezelf tegenkwam. In een schriftje hield ik bij hoeveel pijnstillers ik innam en ik schreef er ook elke dag 3 dingen op, die wel waren gelukt of waar ik blij mee was. Dat is mijn manier van omgaan met problemen, hoe lastig iets ook is, me (extra) focussen op wat wel lukt.
Na een half jaar maakte ik daarvan een overzicht en vanaf april dit jaar zijn er allerlei personen, die dit lezen en de andere lezers en lotgenoten steunen elkaar bij hun herstelproces. En daar ben ik toch wel ongelooflijk trots op! Op het moment dat ik dit schrijf, zijn er 100 berichten onder geplaatst. 🙂
Ook nu nog, na twee jaar, krijg ik regelmatig de vraag: “Hoe gaat het nu met je arm?” of “Heb je er nog wel eens last van?”
Het gaat inderdaad supergoed met mij, ik ervaar zo goed als geen last meer van de breuken, maar vooral ook niet meer van alle spieren, die toentertijd gingen protesteren, blokkeerden en vooral me veel pijn bezorgden. Ik denk nu achteraf ook, dat vooral die spieren mij de meeste narigheid hebben gegeven. Voordat die weer allemaal samen hun werk goed deden… Pfff.
En omdat de kop van mijn bovenarm eraf was gebroken en ook nog die extra scherf, had ik veel pijn van de pezen en aanhechtingen. Bij elke beweging verkrampte alles. Dat ik me dat nu weer zo goed herinner, is omdat ik net alles heb zitten doorlezen, de wanhoop kan ik daardoor weer terughalen.
Het heeft mij heel veel doorzettingsvermogen gekost, heel veel tijd, heel veel bezoekjes aan de fysiotherapeute. Wat hielp was dit:
– de bezorgdienst van AH 🙂
– mijn man en mijn jongste zoon die alles voor me deden.
– Lenette van Dongen met haar “Blij ei-filmpjes” en de leus ‘DWJKDDMPEDR‘.
– een aantal geliefde personen, die regelmatig langs kwamen en waarbij ik ook mijn verhaal kwijt kon.
– het zwangerschapszwemmen, waar ik als niet-zwangere aan mee mocht doen 🙂
– Mijn behulpzame directrice, die me bleef steunen en me volgde in wat ik vertelde over wat ik wel of niet kon.
– De steun van mijn team, die me bleef helpen.
– Het zwemmen van het afgelopen jaar, toen ik meedeed met ‘Aqua Slank’ bij zwembad De Schilp. Een half uur conditiezwemmen en een half uur stevig bewegen op muziek. Echt lekker om te doen.
Wat ik nu nog als enige merk, is dat ik bij yoga (en soms bij andere dingen) nog niet helemaal het uithoudingsvermogen terug heb. Als voorbeeld het bij lange periodes van steunen op mijn armen als bij de ‘downward dog’. Dan gaat alles trillen en ik tel dan altijd tot 15, dan stop ik gewoon en ga naar de grond. Maar goed, ook hiermee ben ik gestart met tot 2 tellen, dus waarschijnlijk gaat het me ook nog wel lukken om tot 20 te tellen. Ook het steunen op mijn armen, als mijn handen achter mij geplaatst zijn, is nog lastig. Die spier is korter geworden en kan net iets minder aan. En dat ik geen ster meer ben in zware dozen sjouwen bij een verhuizing zal niemand verbazen, maar dat is dan ook alles.
Dus als ik in procenten uitdruk hoe het nu met me gaat, dan zou ik 98% kunnen zeggen… en dat is al weer meer dan de 90% van een jaar geleden. Dus ja, het gaat goed met me!
Wat ben ik blij met deze blog! Heb 9 weken geleden een schouderfractuur(subcapitale humerusfractuur) opgelopen na een val aan mijn rechterarm. Inderdaad heel veel pijn gehad maar kan nu al zonder pijnstillers. S, nachts ben ik nog wel vaak wakker en moet ik even mijn bed uit om even te pendelen met mijn schouder. Ik kan dan weer wat comfortabeler liggen.
Heb fysiotherapie. Valt nog wel tegen wat ik kan met mijn rechterarm. Heb er nog weinig kracht in en mijn hand zit vocht wat bij gebruik ook pijnlijk is. Doe oefeningen met een stressballetje maar kan niet zeggen dat het beter wordt. Zal allemaal wel tijd nodig hebben denk ik. Alles bij elkaar heeft het veel impact op je dagelijks leven en je zelfstandigheid. Heel steunend om te lezen dat dit voor de meeste mensen geldt die dit overkomt. Vanuit het ziekenhuis krijg je nauwelijks informatie of begeleiding. Van de fysiotherapeut gelukkig wel.
Heel erg bedankt Nienke, jouw initiatief heeft me echt ondersteund.
Dankjewel, Els!!!
💪 Groetjes van Nienke
Hallo lotgenoten het is nu een jaar geleden dat ik mijn arm gebroken heb op 4 plaatsen toen. Ben al behoorlijk verder met mijn herstel en qua bewegingen ik werk vanaf januari weer volledig in de zorg (wat ik nooit had verwacht)dit nog te kunnen doen. Heb nog vaak overbelasting van mijn spieren met name in mijn schouder. Mijn fysiotherapeut masseert deze pijnlijke spieren dan en dan gaat eerst weer goed. Ook voelt het nog wel eens dat mijn bovenarm is geblokkeerd. Mijn arm kan ik ook niet meer boven mijn hoofd krijgen. Maar goed daar heb ik nu vrede mee. Verder doe ik bijna elke dag mijn oefeningen. Vanaf januari tot nu toe ben ik toch weer kleine stapjes voor uit gegaan met name de arm naar voren strekken om iets van de tafel te pakken . De zijwaartse bewegingen gaan goed dus ben tot nu toe wel tevreden 👍 De bovenarm is nog wel geregeld gevoelig het bindweefsel is nog een beetje stug . Verder heb nu nog om de 2 weken fysio en dat zal langzaam aan wel afgebouwd worden denk ik na af en toe. We zullen zien ik dacht zal eens even weer iets van me laten horen na zo’n lange tijd ! Hopelijk gaat het met jullie allen ook goed want dat zal heel erg fijn zijn. Nou lotgenoten allemaal een voorspoedig herstel gewenst en tot horens. Lieve Groetjes van Wilma 👋
Lieve Wilma,
ik heb gemerkt, dat ik zelfs na 2 jaar nog ineens kon denken; “Hee dat lukt nu ineens toch weer!”.
Ik ben benieuwd of jij dat ook zult ervaren. Voor nu, fijn dat je weer aam het afbouwen bent.
<3 Nienke
Dank je wel Nienke voor je lieve reactie. Echt mooi dat je na 2 jaar toch ervaren hebt dat je bepaalde dingen toch weer kan doen 👍 dat is echt heel fijn om te horen. Hopelijk mag ik dat ook nog ervaren dat zou heel mooi zijn !
Groetjes Wilma 👋
Hoi Nienke, vanmorgen om 5 uur vond ik je blog en dan weet je al hoe het met me gaat; na weer een slapeloze nacht vertwijfeld op zoek naar antwoorden 😶 vorig jaar november brak ik mijn bovenarm en zes weken later werd ook nog een polsbreuk geconstateerd. Heel veel pijn en vele bezoekjes aan de gipskamer waar ze een mooie brace voor me maakten en me hielpen in pijnlijke dagen. De trauma-arts had alleen belangstelling voor mijn morfine gebruik en dat ik daar zsm mee moest stoppen. Maar ik had nog zoveel pijn! Met mijn huisarts een nieuw plan gemaakt en op nieuwjaarsdag ben ik met alle pijnstilling gestopt. Maar dan is de pijn nog niet over, mijn beweging beperking er nog en mijn energielevel 0,0. Steeds die vraag van, mezelf maar ook je omgeving; zal toch wel bijna beter gaan?! Weet nu door je blog dat ik het ook tijd moet geven en heb als, pleister op de wond, toch net maar even een paracetamolletje genomen! Dankjewel
Je verhaal raakt me, vooral het gevoel, dat het toch wel weer moet gaan, dat je botten wel bijna aan elkaar zitten en dat je dan alles meteen wel weer moet kunnen. Nee, het heeft echt tijd nodig en die mag je jezelf geven. ❤️
Ikzelf neem bijna nooit pijnstillers, ik ben er eigenlijk tegen, maar daar ben ik die periode toch echt vanaf gestapt. Veel paracetamol geslikt, vooral aan het eind van de dag, als weer alles zeer deed of ik er doorheen zat. Goed dat je bent gestopt met de morfine, dat wel, maar helemaal zonder pijnstilling doorgaan is echt niet nodig.
Ik wens je veel sterkte en geduld toe! 💪 Liefs van Nienke
Dank voor de reacties. Foto’s wijzen uit dat de botgroei heel goed is. Maar ook dat het humerus bot nog niet precies op de goede plaats zit. Daarbij moeten de oefeningen met fysio helpen. De mededeling dat ik de arm nooit meer goed recht omhoog zal kunnen krijgen kwam toch fors binnen. Deed mijn verhaal over dit blog en de orthopeed nam het webadres onmiddellijk over en was er blij mee!! Zou het zijn patiënten vertellen. Heb de foto’s op eigen tel. gezet. Kan ik zelf het verloop volgen. In Januari terugkomen.
Je hebt mij toch heel trots en blij gemaakt met jouw vermelding. 😀
Wel heel fijn, dat je botaangroei heel goed gaat, dat valt alles mee. En de rest heeft gewoon nog (veel) tijd nodig. Sterkte verder weer!!!
💪 Nienke