Wat zou jij doen?
Wat een geweldige film, Brammetje Baas. Een echte aanrader, voor iedereen die met kinderen werkt. Bekijk hier de trailer, dan weet je na het kijken ervan meteen dat het gaat om een bijzonder kind (en om een bijzondere film). Hoe zou jij omgaan met een Brammetje in jouw klas?
Vorig jaar bekeek ik deze vraag: Wat zou jij doen? De laatste opmerkingen in het filmpje zijn precies hoe ik er ook over denk. Zijn vraag raakt mij: Hoe denk je na over kinderen? Denk je na vanuit achterstanden of doe je dat vanuit de talenten van elk kind? In ieder geval kun je bij het kijken en luisteren naar Marc van Herpen merken, dat je je grenzen verlegt en je je perspectief bijstelt.
In elke groep zitten wel kinderen, die heel bijzonder zijn. Kinderen, die niet stil kunnen zitten, die dromerig zijn, die voortdurend met andere dingen bezig zijn. Kinderen, die zitten te rommelen met een vulpen en dan blauwe vingers hebben en blauwe vlekken op hun kleding. Kinderen, die liever buiten spelen of graag dansen en bewegen. In elke groep zitten kinderen, die niet zo standaard zijn als alle andere kinderen… trouwens wat is eigenlijk standaard?
Zeg jij wel eens tegen je kinderen: “Houd daarmee op, doe normaal!” Dan stel ik je nu graag deze vraag: “Wat is dat eigenlijk, normaal?” Kun jij er antwoord op geven?
Het allermooiste van de hele film is de vindingrijkheid van Brammetje, die overal nieuwe dingen ziet, die zijn tekeningen maakt in zijn schrift. Maar die ook vastloopt, omdat hij op school niet begrepen wordt… en voor wie is dat nou niet moeilijk? Het is lastig voor Brammetje natuurlijk, maar zeker ook voor de leerkracht en voor de ouders, die allemaal merken, dat het knulletje niet lekker in zijn vel zit en niet tot leren komt.
De vraag wat Brammetje Baas zo druk maakt en wat de reden is, dat hij zo afwezig lijkt, wordt al snel gesteld. Mensen denken aan ADHD of aan hoogbegaafd. Welk stempel past er het beste bij hem? Welk onderzoek kunnen we doen, om meer te weten te komen?
In mijn omgeving als leerkracht wordt erg vaak gedacht in hokjes. Ik merk dat ik dat zelf ook wel eens doe: naar kinderen kijken en bedenken, waar ze me aan doen denken: Een (te) druk kind, een slimmerik, een kind dat niet tot lezen komt, een kind met een slechte concentratie. En natuurlijk wordt er dan in het onderwijs al gauw gesproken over een soort ‘aandoening’ of soms ‘afwijking’.
En dan begint het bij mij te kriebelen… Natuurlijk kun je denken aan al die soorten problemen alsof het afwijkingen zijn en hoe je het snelste het stempel kunt krijgen en dat betreffende kind in een hokje kunt duwen. Maar ondertussen moeten de leerkrachten in de klas en de ouders thuis er elke dag op een bepaalde manier mee omgaan. Het blijft een goede zaak, om niet toe te werken naar een stempel of een hokje, maar hoe je ermee om wilt gaan!
Dus nogmaals voor alle Brammetjes en Pippies in het onderwijs: Wat zou jij doen?
Recensie 1 over de film Brammetje Baas: “…de boodschap dat je best anders dan de rest mag zijn omdat dit je juist uniek maakt.”
Recensie 2 Quote: “Het had een standaardwerk kunnen zijn. Verplicht voer voor schoolbesturen en overheden”.
Het boek Brammetje Baas is geschreven door Tamara Bos.